Ringrijden is als een virus,
je raakt er mee besmet of je bent er immuum voor.
Ik ben er mee besmet. Voordat ik aan het “echte” ringrijden mocht meedoen reden wij de ring op de fiets of te voet op diverse plaatsen in Domburg. In de Kanonweistraat ( die toen nog doodlopend was), in de Kerkstraat of in de Nijverheidsweg werden de eerste stappen gezet op weg naar het “echte” werk.
Tegen dat het Kermis werd ging je aan een ringrijder vragen of je op z’n paard mocht passen en dat betekende dan, dat je soms vrijdags meeging naar b.v Grijpskerke om het paard op te halen. Veeauto’s werden toen nog niet geregeld en na een hele zaterdag oppassen werd ’s avonds het paard weer terug-gebracht en mocht je er weer opzitten. Tijdens de pauze’s van de wedstrijd mocht je door de ringbaan. Zonder lans wel te verstaan dat mocht pas als je echt aanstalten maakte om mee te gaan rijden.
Voor mijn eerste wedstrijd in 1962 lag ik in de voorafgaande week hele nachten wakker, daar is nu na zoveel jaar geen sprake meer van. Maar ja de tijden veranderen en je wordt ouder. Toen ik in 1962 begon waren er 2 bekers en 3 extra prijzen. Oefenen te paard was er niet bij want er stonden toen nog geen ringbaantjes bij paardenverhuurders en je reed meestal elke wedstrijd op een ander paard.
Buiten Domburg ringrijden betekende dat dan ook wel eens dat je een paard huurde in de plaats waar je moest rijden. Zo reden we in 1964 klassewedstrijd in Souburg en huurde ik in Abeele een paard. Op de dag van de wedstrijd zag ik het paard voor het eerst en bleek het een 2 jaar te zijn die voor de 2e keer moest lopen. Het ging, maar vraag niet hoe. Nu is wat dat betreft alles beter geregeld, al was het vroeger ook wel leuk immers je wist niet anders. We zijn mobieler, de paarden worden met auto’s vervoerd , men rijd meestal op hetzelfde paard en er is mogelijkheid tot oefenen op het paard. Fiets maar eens over Walcheren en tel de oefenbaantjes her en der maar eens.
In de loop der jaren is dus rondom het ringrijden veel veranderd en is het in mijn ogen uitgegroeid tot een goed georganiseerde sport, die na een aantal mindere jaren qua deelnemers nu volop in de belangstelling staat.
Zeker voor de vele toeristen is het een uniek schouwspel, maar ook voor mij is het puur genieten als je de paardehoeven op de stenen hoort en de geur van het ringrijden op snuift.
Ringrijden is als een virus,…………… en ik ben er mee besmet
Hans van Eijzeren